Onzichtbaar,maar zo belangrijk
IK wil me als nieuwe lid even voorstellen.
Ik ben een vrouw van 47jaar,hart wendy is mijn naam. Ik vecht nu al 20 jaar tegen mijn vermoeidheid. Nooit heb ik mijn ware ik kunnen laten zien omdat ik me altijd sterk moest houden in deze maatschappij. Ik ben sinds 5 jaar arbeidsongeschikt. En toch willen ze dat we werken en pakken ze invaliditeit niet serieus. We dragen zoveel last mee...onze rugzak is goed gevuld. Onzichtbare ziekten is zoiets zwaar omte dragen en daarom dacht ik dat het me eens goed zou doen om met lotgenoten te kunnen praten. We zijn allemaal mensen en onze sterke en zwakke kanten...we zijn sterke mensen want elke dag vechten we tegen die extreme vermoeidheid...dus applaus voor je zelf en je mag trots zijn op wie je bent.
Liefs
Wendy hart